ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΥΛΙΚΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΙΘΕΡΑ
Posted by lykofron στο 29/05/2011
Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ γίνεται κατά την έξοδο των ατόμων της ατομικής ουσίας από το Χάος γιατί η εμφάνιση τους προκαλεί την αντικειμενική εμφάνιση και ετέρας αϊδίου ουσίας (της συνεχούς ουσίας) η οποία με το Είναι της πληροί τον άπειρο Χώρο και είναι (η συνεχής ουσία) ο ουσιαστικός Χώρος([1]) μέσα στον οποίο έρχονται να ενεργήσουν τα άτομα της ατομικής Ουσίας και μέσα στον οποίο λαμβάνουν την έννοια του Είναι τους.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ των δυο αϊδίων ουσιών (ατομικής και συνεχούς) λαμβάνει χώρα εντός των μορφών στις οποίες η συνεχής ουσία αποτελεί τον Συνθετικό Λόγο τους. Μέσω των μορφών η συνάντηση και συνεργασία των δυο αϊδίων ουσιών (Ατομικής και Συνεχούς ουσίας) είναι στενότερη με αποτέλεσμα οι δύο ουσίες να αλληλοεπηρεάζονται και αυτό συντελεί στην αύξηση των δυναμικοτήτων τους με την εκδήλωση νέων δυνάμεών([2]) τους οι οποίες βρισκόντουσαν μέχρι τότε σε ανεκδήλωτη κατάσταση στις αϊδιες ουσίες που συγκροτούν την μορφή. Γι’ αυτό η συνάντηση αυτή είναι και αποτελεί την κατ’ εξοχήν συνάντηση που συντελεί στην αμοιβαία εξέλιξη των δυο αϊδίων ουσιών.
Συνεπώς σκοπός των μορφών είναι η μέσω αυτών συλλειτουργία των δυο αϊδίων ουσιών που τις αποτελούν και η δι’ αυτής αύξηση των δυναμικοτήτων αυτών. Οι μορφές έχουν περιορισμένο χρόνο υπάρξεως γιατί έχουν περιορισμένα όρια αυξήσεως της δυναμικότητος τους και συνεπώς των δυναμικοτήτων των ουσιών που τις συγκροτούν. Όταν η αύξηση των δυναμικοτήτων τους φθάσει στο ανώτερο δυνατό όριο και δεν υπάρχει δυνατότητα για περαιτέρω αύξηση τότε οι μορφές αποσυντίθενται. Τα άτομα της ατομικής ουσίας των αποσυνδεθεισών μορφών συμμετέχουν στην συγκρότηση άλλων μορφών τελειότερων δηλαδή μορφών που για την συγκρότησή τους απαιτούν άτομα με μεγαλύτερη δυναμικότητα. Επίσης η συνεχής ουσία των αποσυνδεθεισών μορφών παύει να είναι Συνθετικός Λόγος τους και η δυναμικότητά της εξίσταται με την δυναμικότητα της εκτός των μορφών ευρισκομένης συνεχούς ουσίας. Η εξίσωση αυτή της δυναμικότητας της Αμέριστης (Συνεχούς) Ουσίας της μορφής που αποσυντέθηκε με την λοιπή εκτός των μορφών Αμέριστη Ουσία αυξάνει την δυναμικότητα της συνεχούς ουσίας στην περιοχή που βρισκόταν η αποσυντεθείς μορφή και αυτό συντελεί στην εξέλιξη αυτού του τμήματος του κόσμου.
Η ΤΡΙΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ λαμβάνει χώρα όταν τα Άτομα της Ατομικής Ουσίας θα συνεργαστούν άμεσα με την Συνεχή Ουσία στο Ψυχικό άτομο. Το ψυχικό άτομο είναι ένα άτομο της ατομικής ουσίας το οποίο εξελισσόμενο έφθασε στην ακτινοβόλο κατάσταση και τότε εισέρχεται εντός του η συνεχής ουσία και από «ζων και κινούμενο Είναι» {δηλαδή ύπαρξη (Είναι) με εκδηλωμένους τους Νόμους της Κίνησης και της Ζωής (κινούμενο και ζων)} γίνεται «ζων και κινούμενο και ενεργούν Είναι» {δηλαδή ύπαρξη (Είναι) με εκδηλωμένους τους Νόμους της Κίνησης, της Ζωής και της Ενέργειας (κινούμενο, ζων και ενεργούν)} όπου η συνεργασία των δύο αϊδίων ουσιών γίνεται άμεση.
[1] Αξιοσημείωτο είναι ότι: α) δεν υπάρχει χώρος κενός μέσα στην Φύση με αποτέλεσμα οι έννοιες Χώρος και Συνεχής ουσία να ταυτίζονται και β) δεν δύναται να υπάρξει χώρος μέσα στον οποίο να μην υπάρχουν άτομα της ατομικής ουσίας.
[2] Στο σημείο αυτό πρέπει να διασαφηνισθεί ότι δεν πρέπει να συγχέεται η έννοια της δυνάμεως με την έννοια της ενέργειας η οποία είναι ο νόμος της ουσίας της μονάδος. Δυνάμεις είναι η ποσοτική αύξηση των νόμων της Ενέργειας, της Κινήσεως και της θερμότητας.
ΛΥΚΟΜΙΔΗΣ 
ΤΖΙΝΙΣ Χ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ said
ΧΩΡΟΣ ή θεός!!!
ελικός εάν πούμε ότι ΘΕΟΣ είναι ο ΧΩΡΟΣ, τότε κάνουμε λάθος 4% (θεός =96%.)
Τι άλλο θα ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΗΤΑΝ ΘΕΟΣ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΗΤΑΝ ΟΛΑ.
Εκτός από αυτό που θα ήταν μέσα και έξω απ�όλα, Εκτός από αυτό που θα αποτελούνταν
Εκτός από αυτό που θα ήταν ΟΛΑ. Εκτός από αυτό που θα τα κινούσε ΟΛΑ.
Και αυτό που υπάρχει μέσα και έξω απ�ΟΛΑ είναι: Η ΑΙΤΙΑ – Η ΑΝΑΓΚΗ – Ο ΛΟΓΟΣ – και Η ΚΙΝΗΣΗ.
ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ, αλλά δεν «φαίνονται» κινούνται με μεγάλες ταχύτητες σε επίπεδο ατόμων ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΩΝ πλανητών κλπ.
ΑΝΑΓΚΗ, ή φραγμός ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ;
ΧΩΡΟΣ: Το μυστήριων των μυστηρίων. Αδιέξοδο, απόλυτο. (17)
Ο χώρος η ύλη και η κίνηση δεν είναι σχετικά, το σκοτεινότερο στη φύση είναι ο χώρος, μετά έρχεται το φως και έπειτα η ύλη και η κίνηση.
Τι είναι χώρος; Είναι η τρις διαστάσεις μασά τις οποίες εμπεριέχετε όλος ο υλικός κόσμος, τα άστρα οι πλανήτες οι γαλαξίες κλπ.; Ο χώρος έχει διαστάσεις έχει ιδιότητες έχει σχήμα, αποτελείται από κάτι, από κάποια μορφή ύλης άγνωστη σε εμάς; Είναι κάποιο πεδίον όπως το μαγνητικό το ηλεκτρικό της βαρύτητας; Ας πούμε ότι έχει όλα τα παραπάνω, τότε πρέπει να αποτελείτε από κάτι απαραιτήτως, άσχετος αν δεν το παραδεχόμαστε.
Ας υποθέσουμε πως ο χώρος έχει διαστάσεις όρια, πως είναι σαν ένα μεγάλο μπαλόνι μέσα στο οποίο είναι όλος ο αστρικός κόσμος με τις τρομακτικές αποστάσεις των εκατομμυρίων ετών φωτός κλπ. Και ας υποθέσουμε πως κάποιος άνθρωπος κάποτε φθάσει στα τοιχώματα ( στο τέλος του αστρικός χώρου) και θελήσει να δει τι έχει έξω από τα τοιχώματα του χώρου, (από τι αποτελούνε τα τοιχώματα;) τι θα δει; Θα δει έναν κόσμο σαν τον δικό μας σε μεγάλη κλίμακα, που όλος ο δικός μας θα αντιπροσωπεύει ένα άτομο ουρανίου του άλλου; ή θα δει χάος, σκοτάδι;
Στο κεφάλαιο αυτό η φαντασία η εγκυρότητα η αλήθεια το ψέμα η πραγματικότητα η αντικειμενικότητα κλπ. δεν έχουν κανένα νόημα, όλα μπερδεύονται, δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις, διότι δεν μπορεί να νοηθεί ένας χώρος που να μην έχει τέλος. Ζούμε σε έναν κόσμο που όλα έχουν αρχή και τέλος, όλα έχουν κάποιο σχήμα κάποια ιδιότητα. Ο χώρος είναι έξω από την ανθρώπινη δυνατότητα, είναι κάτι που ο ανθρώπινος εγκέφαλος αδυνατεί να συλλάβει, να προσδιορίσει, ακόμη και να εντοπίσει χοντρικά.
Ας πούμε πως έχει τέλος σχήμα διάσταση, τότε τίθεται το τρομερό ερώτημα, έξω από τον δικό μας κόσμο τι έχει; Συνεχίζετε η διαδικασία του δικού μας κόσμου ή τελειώνει; αν ναι τότε που τελειώνει, αν όχι τότε τι υπάρχει πέραν αυτού;
Από όσα προκύπτουν: Ο χώρος είναι ότι θέλεις όπως τον θέλεις και για ότι θέλεις. Έχει ότι ιδιότητα θέλουμε, είναι το ποιο σκοτεινό πράγμα. Δυστυχώς ο επεξεργαστής του ανθρώπου μπορεί να επεξεργάζεται φαινόμενα σύνθετα, δηλαδή φτάνει μέχρι την περιοχή του συνθέτου, όταν όμως ένα πράγμα δεν είναι σύνθετο, τότε αδυνατεί να το επεξεργαστεί (περιορισμός του όχι συνθέτου) πχ το άτομο αποτελείται από πρωτόνια νετρόνια ηλεκτρόνια «ποζιτρόνια» κλπ. το πρωτόνιο αποτελείται από ένα νετρόνιο και ένα ποζιτρόνιο, (θετικό ηλεκτρόνιο). Το νετρόνιο από ένα πρωτόνιο ένα ηλεκτρόνιο και ένα αντινετρόνιο κλπ.
Τι είναι όμως ποζητρόνιο, τι ηλεκτρόνιο, τι αντινετρόνιο κλπ. Τι είναι ηλεκτρικό φορτίο, τι είναι μαγνητισμός; Τι είναι τέλος πάντων κάτι το οποίον δεν είναι σύνθετο; Είναι το τοίχος τις ανθρώπινης λογικής;
Με εκτίμηση ΤΖΙΝΙΣ Χ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ http://users.otenet.gr/~tzinis http://www.tzinis.blogspot.com/ tzinis@otenet.gr